De ondergang van het Westen
De Westerse wereld is al decennialang in elkaar aan het storten, en de recente gebeurtenissen beginnen dit steeds duidelijker te maken.
Toen ik jaren geleden over de ondergang van het Westen begon te praten, dachten mensen dat ik gek was.
En al helemaal toen ik besloot om het Westen vaarwel te zeggen en aan de andere kant van de wereld ging wonen.
Maar tegenwoordig, met alle problemen die er in de maatschappij zijn, zoals de inflatie, stijgende kosten van het leven, immigratie, stijgende criminaliteit, etc, beginnen mensen in te zien dat er iets ernstigs aan de hand is.
Vandaag deel ik het langste en meest belangrijke artikel op deze site, en ga ik uitgebreid uitleggen waarom het Westen ten onder gaat.
De ondergang van het Westen is onvermijdbaar
Voor we beginnen met de redenen, moet ik eerst en vooral duidelijk stellen dat de ondergang niet af te wenden valt.
De wWesterse wereld gaat al minstens een paar decennia gestaag achteruit, maar dit proces is de laatste jaren versneld.
Het is moeilijk om een enkel moment in de tijd of een enkelvoudige gebeurtenis aan te wijzen en te zeggen: “Daar begon het. Dat was het begin van het einde”.
- Was het toen mensen begonnen en vervolgens bleven kiezen voor de minste van twee kwaden, in plaats van politieke kandidaten die echt een verschil konden maken?
- Met de opkomst van sociale media, islamitische terreur en enorme toename van schulden en inflatie, of de “vluchtelingencrisis”?
Waarschijnlijk niet, hoewel dergelijke factoren allemaal zeker hebben bijgedragen.
Hoe deze ineenstorting zich precies zal uiten is een onderwerp voor een andere dag, maar even kort gezegd zijn er een aantal mogelijkheden.
- Onwaarschijnlijke scenario’s:
- Burgeroorlog
- Invasies van buitenaf
- Atoomoorlog
- Snelle ineenstorting:
- Hyperinflatie
- Afscheidingen
- Oorlogen
- Totalitarianisme
- Langzame achteruitgang
Wanneer gaat het Westen ten onder?
Niemand kan dit met zekerheid voorspellen.
Het zal hoogstwaarschijnlijk niet morgen, volgend jaar of zelfs in de komende tien jaar zijn – maar het zou kunnen.
Het Westen beslaat een enorm gebied van de wereld met zeer sterke en oude wortels.
Het zal niet gemakkelijk in elkaar storten, maar dit zal sowieso gebeuren, het is gewoon een kwestie van tijd.
De Westerse samenleving is in veel opzichten waarschijnlijk de grootste prestatie van de mensheid de dato, wat haar ineenstorting des te tragischer maakt.
Het kan rond 2040 – 2050 gebeuren, maar het is onmogelijk om nauwkeurig te voorspellen omdat er zoveel factoren in het spel zijn.
Wat wel zeker is, is dat jij en ik (tenzij je al behoorlijk oud bent) vrijwel zeker de ineenstorting van het Westen zullen meemaken.
Europa zal vrijwel zeker sneller instorten dan de VS en Canada, maar die zullen niet ver achterblijven.
Ik heb mijn best gedaan om deze kwestie zo grondig mogelijk te onderzoeken, en uit alle informatie die ik kan verzamelen, is de onvermijdelijke ondergang van het Westen te wijten aan ruwweg 4 belangrijke factoren:
- Een onhoudbaar economisch welvaartssysteem gebaseerd op schulden
- Politieke polarisatie en burgerlijke onrust
- Massale immigratie van barbaarsheid
- De dood van burgerlijke vrijheden
Over elk van deze onderwerpen kunnen tientallen boeken worden geschreven, en het zijn enorm uitgebreide en complexe kwesties.
En honderden andere, kleinere factoren spelen ook een rol, waaronder:
- Verhoogd toezicht/bewaking van overheden
- Wereldwijde oorlogszucht
- Disfunctionele gevangenissystemen
- Een misantropisch rechtssysteem
- Aankomende theocratieën
- Zware belastingen
- Stijgende kosten van levensonderhoud
Indien er vraag naar is kan ik die andere factoren ook toelichten, maar vandaag beperken we ons tot de grootste 4:
Een onhoudbaar economisch welvaartssysteem gebaseerd op schulden
Laten we beginnen met de meest in het oog springende en waarschijnlijk meest rampzalige reden waarom het Westen het zo slecht doet, en dat in een steeds hoger tempo zal blijven doen.
Heel vaak is het omdat hun economieën falen.
En de meeste Westerse landen hebben enorme schulden.
Laten we eens kijken naar de ruwe staatsschuld van:
- De Verenigde Staten van Amerika: $ 26 biljoen
- Het Verenigd Koninkrijk: $ 3 biljoen
- Frankrijk: $ 3 biljoen
- Duitsland: $ 2,8 biljoen
- Canada: $ 2,4 biljoen
- België: $ 536 miljard
- Nederland: $ 445 miljard
Dat zijn beangstigend grote aantallen, en ze nemen elke dag toe.
En nog erger: hoe kan dit ooit beter worden?
De verantwoordelijke economen lijken te denken dat we gewoon door kunnen gaan met het drukken van geld, waardoor de toch al steeds waardelozer valuta’s nog verder verwateren.
Dit veroorzaakt inflatie.
Inflatie, als je het niet wist, is een verborgen belasting.
Elk jaar stijgen de prijzen van producten licht.
Vandaag moet je misschien 5 euro betalen voor een Happy Meal, maar volgend jaar kan dat 5,20 euro zijn.
Verwaarloosbaar, zou je kunnen zeggen!
Maar kleine, gestage en herhaalde stijgingen worden na vele jaren een enorm probleem.
Je geld wordt met het verstrijken van de jaren steeds minder waard.
De koopkracht van een euro vandaag is een fractie van wat het decennia geleden was. En het gaat naar beneden, naar beneden, naar beneden.
Dit is de reden waarom mensen die geld sparen hard worden geneukt door inflatie – zoals velen onder ons wellicht hebben gemerkt de laatste jaren.
Je hele leven geld sparen, hopend met pensioen te gaan met een leuk spaarpotje is een naïeve droom.
Je zou een relatief groot bedrag kunnen vergaren van pakweg 1 miljoen euro, wat vandaag nog steeds een aanzienlijk bedrag is.
Maar zal dat over 20 tot 30 jaar nog steeds zo zijn? Ik betwijfel het.
Een pensioen
Laten we inzoomen op het woord “met pensioen gaan“, en hoe gebrekkig het hele concept is.
Ten eerste zou met pensioen gaan alleen voor mensen moeten zijn die het niet leuk vinden wat ze doen voor de kost. Als je houdt van wat je doet, waarom zou je dan ooit volledig met pensioen gaan?
Je kunt de hoeveelheid werk die je doet verminderen, zeker, maar waarom helemaal stoppen?
Ten tweede, als je vertrouwt op een pensioen hang je vast aan de economische capaciteit van je land, en de bereidwilligheid van de overheid om te blijven betalen.
Laat me Harry Browne’s baanbrekende boek “How I Found Freedom in an Unfree World” parafraseren:
De enige zekerheid die een door de overheid gefinancierd pensioen biedt, is een illusoire belofte om andermans geld te gebruiken om voor jou te zorgen.
Geen ijzersterke strategie.
Pensioenfondsen zijn een enorme kostenpost voor regeringen, en steeds meer mensen zullen dit beginnen gebruiken, naarmate de bevolking groeit en de gemiddelde levensverwachting stijgt.
Er zal geld nodig zijn hiervoor, dat zal moeten worden gedrukt, wat inflatie veroorzaakt, en geld zal dus nog meer aan waarde verliezen.
Sociale welvaart/welzijnssystemen
Sociale bijstand is een heel mooie utopische morele claim, een triomf van de Westerse “sympathie”, maar het is te ver gegaan.
Veel te veel mensen misbruiken het systeem en worden betaald om niets te doen.
Hoewel dit zeker een groot probleem is in de VS, verbleekt het in vergelijking met de problemen waarin de meer socialistische Europese landen zich bevinden.
Niet alleen ontvangen hun burgers enorme welzijnspakketten wanneer ze niet werken, voor hun pensioen en voor hun gezondheidszorg, deze monetaire vrijgevigheid is ook van toepassing op het nogal gulle immigratiebeleid.
Een feitelijke samenvatting
Zelfs als deze enorme schuldenzeepbel niet in ons gezicht ontploft, kun je niet argumenteren met deze absolute feiten over westerse economieën:
- Belastingen
Westerlingen behoren tot de zwaarst belaste mensen ter wereld. Je beseft dit misschien niet, maar als je een gemiddelde werknemer bent uit een Westers land, betaal je ergens tussen de 30 en 60% (of meer!) van je inkomen aan belastingen, of het nu zichtbare of verborgen belastingen zijn.
De overheid de helft van het geld dat je verdient MOETEN afstaan, is in mijn ogen absoluut belachelijk en zelfs crimineel, maar voor de meeste Westerlingen is dit gewoon een dagelijkse realiteit.
Ze zijn zich er niet van bewust, en zelfs als ze dat wel zijn, doen ze er niets aan – terwijl ze dat wel zouden kunnen.
- Bijstandsafhankelijkheid
Steeds meer mensen zullen een beroep doen op een bijstandsuitkering, of dat nu in de vorm van pensioenen of werkloosheidsuitkeringen is.
Deze bijstand moet op de een of andere manier worden gefinancierd, en het belasten van de toch al enorm overbelaste belastingbetalers is niet eens het ergste aspect hier.
Geld drukken wel, want de grote (hyper-)inflatie die hierdoor ontstaat, zal voor miljoenen mensen verwoestend zijn – of is dat nu al.
- Ongezonde economieën
Westerse economieën staan grotendeels stil of zitten in een zeepbel.
Ja, de S&P500 is tot nu toe elk decennium gestaag gestegen, maar denk je dat dit nog steeds het geval zou zijn zonder de hulp van de Federal Reserve?
Banken redden door enorme hoeveelheden geld bij te drukken om ze overeind te houden, om de illusie van welvaart in stand te houden terwijl de gemiddelde middenklasse-arbeider de rekening ophaalt, is niet mijn idee van een gezonde economie.
The Creature of Jekyll Island legt goed uit waarom de Fed zo’n probleem is.
Dit alles wijst op het ontnuchterende feit dat het Westen allang toe was aan een enorme economische crash, een crash van een grootte die de wereld al heel lang niet meer heeft gezien, misschien nog nooit.
Natuurlijk, de economie kan zich herstellen door dezelfde technieken te gebruiken die haar hebben veroorzaakt, maar de onderliggende problemen zullen niet verdwijnen, en het zou alleen een veel ergere ineenstorting later uitstellen.
Politieke polarisatie en burgerlijke onrust
Politiek is één van de meest verdeeldheid zaaiende onderwerpen die je je kunt voorstellen.
Zet twee mensen in dezelfde kamer en ze kunnen het goed met elkaar vinden over verschillende onderwerpen.
Zelfs als ze het niet over alles eens zijn, zouden de meeste mensen er vrede mee nemen om elkaars mening te respecteren en het daarbij te laten.
Voorheen (we hebben het over meer dan een paar decennia geleden) waren mensen aan weerszijden van het politieke spectrum (wat dat ook betekent tegenwoordig) het zeker oneens over veel kwesties, maar zeer zelden sloegen deze meningsverschillen om in geweld.
Is dat vandaag de dag nog steeds het geval?
De VS
Laten we beginnen met de Verenigde Staten, waar de verdeeldheid en vitriool tussen “links” en “rechts” nog nooit zo groot is geweest.
Dit is grappig en ironisch, omdat ze het eigenlijk nog nooit zo stilzwijgend eens zijn geweest over de meeste grote kwesties.
Beide partijen zijn voorstander van een grote, sterke regering, censuur, meer belastingen, enzovoort.
Maar het is tegenwoordig niet ongebruikelijk dat koppels uit elkaar gaan vanwege politieke verschillen, vriendschappen kapot worden gemaakt, mensen dagelijks met de dood worden bedreigd, en gewoon geconfronteerd worden met enorme vijandigheid voor een meningsverschil.
En dat is alles wat politiek is: meningen.
De beleefde en gezonde manier om met standpunten om te gaan waar je het niet mee eens bent, zoals: “Ik vind dat drugs legaal moeten zijn” of “Abortus is het recht van een vrouw”, zou zoiets moeten zijn als:
“Oké. Ik ben het niet eens met je mening, maar we zijn allebei volwassenen, dus laten we het erover eens zijn dat we het oneens zijn. Wij, en gelijkgestemde mensen, stemmen op de kandidaat die ons het beste vertegenwoordigt en houden ons aan de resultaten.”
Of, zoals ik zou willen aanraden, om je helemaal niet met politiek te bemoeien en het Westen te verlaten zodat je er niet door wordt gehinderd.
Niet:
“Ben je het niet met me eens? NU MOET JE STERVEN!”.
Of ontslagen, geannuleerd (op sociale media), geprotesteerd of daadwerkelijk geschaad worden.
Ja, er is altijd een verdeeldheid geweest tussen politieke partijen, en nergens was deze verdeeldheid duidelijker dan in de VS met hun belachelijke tweepartijenstelsel, maar nooit was het zo extreem.
Verschillende factoren kunnen de schuld krijgen, zoals Donald Trump (veruit de meest verdeeldheid zaaiende POTUS ooit, ongeacht of je hem steunt of niet), een cultuur van politieke correctheid, maar voor zover ik kan zien, is de onderliggende boosdoener hier sociale media.
Ik zal niet ingaan op details over de vicieuze cirkel van echokamers, maar het volstaat te zeggen dat sociale media een kanker voor de samenleving zijn en dat hun voordelen niet opwegen tegen de hoge kosten, waarvan de extreme politieke polarisatie slechts één element is.
Niet alleen is het Amerikaanse volk meer verdeeld dan ooit, hun verschillen dwalen ook steeds meer af van het theoretische discours naar het domein van daadwerkelijke actie en geweld.
Om maar een paar voorbeelden te noemen: aanhangers van Antifa, Black Lives Matter en Trump.
Dit zijn allemaal groepen met sterke politieke overtuigingen, een uitgesproken en onredelijke haat jegens de “andere kant” en een neiging tot rellen, vernietiging van openbare en particuliere eigendommen en in het algemeen de wereld slechter maken.
Dit wordt burgerlijke onrust genoemd en het zal steeds gebruikelijker worden dat Amerikanen te maken krijgen met regelmatige rellen en vandalisme, om welke belachelijke reden dan ook.
Een neveneffect van deze toenemende onrust en geweld zijn steeds beter gewapende politiekorpsen.
Voorbij zijn de dagen dat een stad kon worden beheerd door een paar politieagenten met wat pistolen.
Tegenwoordig dragen politiekorpsen oproeruitrusting, automatische geweren, traangas, waterkanonnen, bazooka’s en hebben ze zelfs tanks.
Ze veranderen in feite in paramilitaire troepen, ook wel milities genoemd.
Denk je dat dit het huidige niveau van burgerlijke onrust zal verlichten of verergeren?
Een ander probleem is het ‘staten’-aspect van de Verenigde Staten.
Het is altijd een gewoonte geweest om staten een rood of blauw label te geven, om aan te geven op welke politieke factie die staat overwegend stemt.
Maar naarmate de politieke kloof groter wordt, maken verschillende staten steeds meer gewag voor afscheiding van het land en hun eigen weg gaan.
Momenteel blijft het gewoon bij lawaai en bedreigingen door wat gekken.
Naarmate de jaren verstrijken, kan dit zeker escaleren tot actie, en dit is een mogelijk scenario van hoe de ineenstorting zou kunnen verlopen: secessie/opsplitsing van een politieke eenheid.
Canada en de EU
In Canada spelen politieke polarisatie en burgerlijke onrust veel minder een rol.
Ze lijken daar nogal rustig, en hoewel er altijd afgelegen gewelddadige groepen zullen zijn, denk ik niet dat Canada net zoveel burgerlijke onrust zal ervaren als de VS.
Europa (specifiek de EU) daarentegen zou zichzelf heel goed kunnen verscheuren.
Over dit onderwerp valt veel te zeggen, maar veel is er niet nodig.
Zelfs als we de groeiende politieke onrust binnen landen terzijde schuiven (veel minder extreem dan in de VS, maar nog steeds aanwezig), hoeven we alleen maar naar de Brexit te kijken om een glimp op te vangen van de toekomst.
De afscheiding van het Verenigd Koninkrijk van de EU was slechts de eerste grote stap op weg naar de ineenstorting.
Momenteel overwegen enkele andere landen deze stap in bepaalde mate, zoals Polen en Hongarije. En in de meeste andere landen zijn er politieke partijen die pleiten voor de splitsing.
Burgerlijke onrust in Europa is vaak politiek gemotiveerd, en vaak heeft het te maken met de derde grote reden voor de ineenstorting van het Westen: de massale immigratie van barbaarsheid.
Massale immigratie van barbaarsheid
Ik zou sommige mensen in het volgende deel kunnen beledigen, dus als je een dunne huid hebt, raad ik je aan om weg te klikken.
Of op te groeien.
Dit is mijn standpunt:
De massale immigratie van veelal werkloze jonge mannen uit totaal verschillende en cultureel onverenigbare (vaak islamitische) landen is een complete en desastreuze ramp.
Het brengt talloze problemen met zich mee.
Je zou kunnen zeggen dat het Westen een deel van zijn eigen ondergang heeft geïmporteerd, en dan zit je er niet ver naast.
Voordat we verder gaan, wil ik het volkomen duidelijk maken dat ik helemaal niets heb tegen mensen die naar een ander land verhuizen om een productief lid van dat land te worden.
Dit is het soort diversiteit dat het leven interessant maakt, en zelf ben ik uiteraard ook naar een ander land verhuisd.
Het hele uitgangspunt van één van mijn sites is om mensen aan te moedigen naar een ander land te verhuizen, weg van het Westen.
Maar niet om een bloedzuiger en een blok aan het been van die samenleving te zijn, wat in de overgrote meerderheid van de gevallen in Westerse landen wel het geval is.
En je zou kunnen argumenteren voor het opvangen en helpen van echte asielzoekers (bijvoorbeeld: ontsnapte IS-seksslaven).
Dat is het humanitaire en humane om te doen, zonder twijfel – maar … waarom is het aan ons om die op te vangen?
Waarom kunnen die niet naar meer compatibele rijke landen, zoals de Verenigde Arabische Emiraten of Saudie Arabië?
En … vallen de meeste vluchtelingen in deze categorie? Overweldigend niet.
Enkele cijfers
Alleen al in de afgelopen tien jaar is dit het aantal immigranten dat (al dan niet legaal) dat de volgende Westerse landen is binnengekomen:
- Duitsland: 6 miljoen
- Frankrijk: 4 miljoen
- Verenigd Koninkrijk: 5 miljoen
- Verenigde Staten: 11 miljoen
- Nederland: 2 miljoen
Deze aantallen zijn groter dan de totale bevolking van kleinere Europese landen.
In Europa is de arbeidsparticipatie van deze jonge immigrantenmannen schrikbarend laag.
En dit is niet eens verrassend.
Hoe kun je in dienst worden genomen als je geen verkoopbare vaardigheden hebt, de taal niet spreekt en, belangrijker nog, een duidelijke reden hebt om niet te werken?
“Vluchtelingen” worden bijna altijd begunstigden van overheidsuitkeringen.
Sociale woningen, een royale bijslag, vrijheid om de rest van hun gezin te importeren.
En jij, als belastingbetalende burger van een Westers land, moet de rekening hiervoor op meer dan één manier betalen.
Islam
Langzaam maar zeker wordt de Westerse cultuur vernietigd door grote hoeveelheden mensen uit andere culturen die vaak onvermurwbaar weigeren om zich erin te mengen.
In veel landen in Europa zijn er enclaves waar zelfs de politie niet meer heen durft te gaan.
Geheel verboden terrein, no-go zones, vol gevaarlijke criminelen, een broedplaats voor terroristen.
Zijn die mensen afkomstig uit het land waar ze wonen?
Bijna overweldigend niet, in bijna alle gevallen zijn dit moslimenclaves.
In de Verenigde Staten is dit niet zo’n groot probleem.
Er zijn veel vluchtelingen en immigranten uit Zuid-Amerika, en die brengen natuurlijk vaak problemen met zich mee (net als autochtonen en immigranten van elders dat doen), maar het is niet op zo’n grote en onbetwistbare schaal als met de islam in Europa gebeurt.
- Vind je het leuk om neergestoken, beschoten of onthoofd te worden voor het tekenen, of zelfs praten over, tekenfilms van een of ander fictief personage?
- Vind je het leuk om op oudejaarsavond in het “verkrachtingsspel” massaal te worden gemolesteerd door een stel mannen op een openbare plaats?
- Vind je het leuk om te moeten kijken naar wat je zegt, op je tenen lopen rond echte problemen uit angst om moslims te beledigen?
- Vind je het leuk om overreden te worden door een vrachtwagen, opgeblazen te worden op een luchthaven, ontvoerd, verkracht te worden, geloofwaardige doodsbedreigingen te ontvangen?
- Voel je je graag onveilig in je eigen land?
Of wat dacht je van de pedofiele kinderlokkers en verkrachters die jarenlang in Rotherham, Engeland, hun gang konden gaan?
Ongehinderd, hoewel de politie op de hoogte was van wat er gaande was, maar toch te bang was om als ‘racistisch’ bestempeld te worden om in te grijpen?
Natuurlijk, ik kies slechts een paar (van de vele duizenden) incidenten uit die zich in de recente geschiedenis op Europese bodem hebben voorgedaan, allemaal in stand gehouden door islamitische migranten.
En ja, de meerderheid van de moslims verafschuwt dergelijke acties en zou dergelijke daden nooit plegen.
Maar toch geloven ze in dezelfde doctrine als deze criminelen, en door deze cultuur op Europese bodem te brengen, zijn ze indirect verantwoordelijk.
Neen, dat is niet geheel correct:
Degenen die verantwoordelijk zijn voor de massale immigratie van barbaarsheid op Europese bodem zijn de Europese burgers zelf, door jarenlang op incompetente en zwakke politici te stemmen en een gigantische kuddementaliteit en algemene ruggegraatloosheid te vertonen.
De barbaren stonden aan de poorten en in plaats van te worden afgeweerd, werden ze verwelkomd, kregen ze een huis en financiering.
En het Westen plukt nu de vruchten van deze vrijgevigheid door zijn cultuur, veiligheid en welzijn langzaam te verliezen.
De dood van burgerlijke vrijheden
Burgerlijke vrijheden zijn:
“Het recht van mensen op fundamentele vrijheden en om te leven zonder dat de overheid zich met privézaken bemoeit”
Denk hierbij aan zaken als persvrijheid, vrijheid van vergadering, het recht op privacy, het recht op gelijke behandeling volgens de wet en natuurlijk de vrijheid van meningsuiting.
Kortom, ik zou zeggen dat het neerkomt op persoonlijke vrijheid.
In het Westen heb je niet veel persoonlijke vrijheid meer (die heb je eigenlijk nooit gehad, omdat regeringen altijd het tegenovergestelde zijn van persoonlijke vrijheid, maar in het verleden waren er minder beperkingen).
Je zou nu kunnen denken dat je wel veel persoonlijke vrijheid hebt in het Westen, omdat je je hele leven onder dit juk hebt geleefd, maar door naar een ver, niet-Westers land te verhuizen, zal je persoonlijke vrijheid enorm toenemen op de meeste vlakken.
Laten we ons voorlopig concentreren op de vrijheid van meningsuiting, het fundament van de Westerse beschaving.
Een kernwaarde, een prestatie waar we met recht trots op kunnen zijn.
Tijdens de Koude Oorlog gingen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie op veel terreinen tegen elkaar op.
De wapenwedloop, in de ruimte, wereldwijde invloed, enzovoort.
Maar de VS hadden iets wat de SU niet had (en nog steeds niet heeft): de theoretische vrijheid om te zeggen wat je wil.
In de VS kon je de president vrijuit beledigen en niet verwachten dat je achter een schuurtje zou worden gesleept en in het hoofd zou worden geschoten.
Evenzo in Europa en Canada, waar het recht van een persoon om zichzelf te uiten heilig was en in de meeste grondwetten duidelijk wordt benadrukt.
In theorie kunnen journalisten schrijven en publiceren wat ze willen, particulieren kunnen hun mening uiten, en dit alles is van het grootste belang voor een werkende democratie.
Heb je de laatste tijd het gevoel gehad dat je alles kon zeggen wat je wilde?
Als dat zo is, heb je niet opgelet, of heb je je geconformeerd aan de huidige “aanvaardbare” meningen.
Een paar decennia geleden was het bijvoorbeeld ondenkbaar om naar de gevangenis te gaan voor iets wat je tegen een vreemde zei, laat staan voor iets waar je alleen maar aan dacht.
Nu bestaan er blijkbaar denkmisdrijven, en mensen kunnen en zullen naar de gevangenis gaan voor iets dat ze hebben gezegd, of het nu serieus was of als een grap.
Vrijheid van meningsuiting is een illusie in de huidige Westerse wereld.
- Heb je een hekel aan mensen met een andere huidskleur en wil je je mening hierover graag online uiten?
Je bent naar mijn mening een stuk stront, maar vrijheid van meningsuiting betekent dat je het RECHT hebt om een stuk stront te zijn.
- Denk je dat Hitler gelijk had, en dat alle negers en joden afgemaakt moeten worden?
Ik vind je een verachtelijke idioot, maar ik verdedig jouw recht om jouw walgelijke mening te uiten.
Mijn mening over jouw mening doet hier niets toe, het gaat om het achterliggende absolute principe – dat helaas niet meer zo absoluut is.
Niemand zou ooit naar de gevangenis moeten gaan voor wat ze zeggen of denken, ongeacht wie er aanstoot aan neemt – een principe waarop de grondwet van veel Westerse landen is gebaseerd.
Dat is echter niet meer het geval.
Opnieuw leiden de Verenigde Staten de aanklacht in deze betreurenswaardige afdaling in censuur, met hun “politieke correctheid”.
Hoe uit dit zich?
Dit uit zich op vele manieren.
Er zijn bepaalde woorden die verbannen zijn uit het “beschaafde openbare debat”, zoals neger, cunt, flikker, of een andere dwaze denigrerende term die een zogenaamd vrij volk ongepast acht – afhankelijk van wie het woord daadwerkelijk uitspreekt, natuurlijk.
In plaats daarvan worden ze bedekt met eufemismen, alsof het zeggen van “het N-woord” iets verandert aan de betekenis en connotatie van het woord “nigger”, (C-woord voor cunt, R-woord voor retarded, enzovoort).
Op de openbare televisie worden deze en vele andere dingen “gebiept”.
Dit is censuur, is schadelijk voor een vrije samenleving en zaait verdeling bij de bevolking.
Vergis je niet, elke Westerse natie maakt zich hier schuldig aan.
Censuur, met andere woorden.
Vrijheid van meningsuiting is niets anders dan een verheven ideaal, in theorie geprezen maar in de praktijk verafschuwd en verboden.
Cancel culture
En dan komen we bij de laatste gruweldaad op dit gebied: annuleercultuur, “cancel culture”.
Mensen worden niet alleen belasterd en publiekelijk beschaamd voor iets dat ze hebben gezegd, geschreven of geïmpliceerd (soms zelfs tientallen jaren geleden in een privéomgeving), maar worden vaak gedwongen ontslag te nemen of er zich publiekelijk voor te vernederen.
Wie heeft hier schuld aan?
Nogmaals, jij en ik zijn de schuldigen.
Nou, misschien niet wij persoonlijk, maar wel het publiek in het algemeen, zowel voor dit belachelijke gedrag als voor de neiging om op politici te stemmen die dergelijk gedrag ondersteunen.
Vrijheid van meningsuiting moet absoluut zijn.
Je moet kunnen zeggen, schrijven of denken wat je wilt, zelfs als het andere mensen beledigt, zelfs als het dom, racistisch, homofoob of wat dan ook is, het maakt niet uit.
Als je niet vrij bent om te zeggen wat je wilt, zonder de angst om gecensureerd, ontslagen of “geannuleerd” te worden, heb je geen vrijheid van meningsuiting.
En dit is nu het geval in elke Westerse natie.
De Russen en Chinezen zijn in ieder geval eerlijk over hun censuur.
Nu moet ik duidelijk maken dat in veel andere landen waar ik zou pleiten om naar toe te verhuizen, je nog minder vrijheid van meningsuiting hebt over bepaalde dingen.
In Thailand mag je bijvoorbeeld hun koning niet publiekelijk belasteren.
Maar kan het je schelen dat je niet over de Thaise koning mag praten? Waarom zou je?
Mijn punt is echter niet zozeer dat dit in andere regio’s beter is, maar meer dat in het Westen vrijheid van meningsuiting en andere burgerlijke vrijheden een kernwaarde waren en vroeger deel uitmaakten van het fundament van onze beschaving (dit is niet de in andere landen), en hun afbrokkeling is een zeker teken van de naderende ineenstorting.
Wat kan je doen aan de ondergang van het Westen?
Aan de bovengenoemde redenen waarom de Westerse wereld instort, kun je niets doen.
Misschien was het mogelijk geweest om de ineenstorting zo’n 30 jaar geleden te stoppen door op meer competente politici te stemmen, maar zoals het er nu voor staat, kan er niets aan worden gedaan.
Hoeveel je ook van je Westerse land houdt, realiseer je dat het ten onder gaat en dat zal blijven doen totdat het een breekpunt bereikt, waarna een of meerdere scenario’s zich kunnen voordoen:
- Onwaarschijnlijke scenario’s:
- Burgeroorlog
- Invasies van buitenaf
- Atoomoorlog
- Snelle ineenstorting:
- Hyperinflatie
- Afscheidingen
- Oorlogen
- Totalitarianisme
- Langzame achteruitgang
Maar het is niet omdat je het Westen niet kunt stoppen om ten onder te gaan, dat je niet kan vermijden om mee ten onder te gaan.
Stel een locatie-onafhankelijk (passief) inkomen op en verhuis naar een ander land zoals Paraguay, Dubai, de Filipijnen of Thailand.
Geen van deze is perfect, maar ze zijn op dit moment in de meeste opzichten een stuk beter dan Westerse landen.
Het hangt nu van jou af.
Je kunt het eens of oneens zijn met veel van de feiten (vermengd met mijn persoonlijke mening, natuurlijk) in dit artikel, maar als je je geluk en vrijheid op de lange termijn waardeert, kan je het je niet langer veroorloven om deze kwestie te blijven negeren.
Wacht niet tot het te laat is, neem vandaag nog actie om jezelf te beschermen.
